ขับเคลื่อนโดย Blogger.

ผู้ติดตาม

เกี่ยวกับฉัน

RSS

ชีวิตวัยเรียน


         ปัจจุบันฉันอยู่ในวัยเรียน ต้องมีการศึกษาเล่าเรียน เพื่อนำความรู้ที่ได้ไปประกอบอาชีพในอนาคต การเรียนของฉันมีทั้งที่เข้าใจและไม่เข้าใจ ซึ่งเรื่องที่ไม่เข้าใจจะเป็นอุปสรรคในการเรียน ทำให้เราสอบได้คะแนนไม่ดี แต่เราควรพยายามให้ถึงที่สุด ไม่รู้สิ่งใดควรปรึกษาผู้รู้หรือรู้อยู่แล้ว อาจจะศึกษาเพิ่มเติม สำหรับฉันได้ผ่านอุปสรรคในการสอบเข้าเรียนม.1 เมื่อฉันเรียนอยู่ป.6 แม่ของฉันได้ส่งไปเรียนพิเศษ เพื่อติวเข้มสอบเข้าต่อม.1 ซึ่งฉันอยากสอบเข้าโรงเรียนสาธิตให้ได้ โรงเรียนแรกที่ฉันสอบ คือ สาธิต ศิลปากร หลังออกมาจากห้องสอบ ฉันคิดว่า คงจะสอบไม่ติด เพราะข้อสอบยากมาก ฉันทำไม่ค่อยได้ด้วย  ต่อมาฉันได้ไปสอบที่ สาธิต ราชภัฎ นครปฐม ฉันก็คิดว่า ฉันทำข้อสอบของโรงเรียนนี้พอได้ และง่ายกว่าทับแก้วด้วย  แต่พอประกาศผลมาฉันก็ไม่ติดสักที่  ตอนนั้นฉันเสียใจมากจนร้องไห้ แต่แม่ก็ให้กำลังใจฉัน ว่าฉันยังไปสอบต่อที่อื่นได้ ฉันรู้ว่าแม่อยากให้ฉันอยู่โรงเรียนสาธิต แต่ฉันก็ทำไม่ได้  หลังจากนั้นฉันก็ได้มาสอบที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ราชบุรี  รอบแรกฉันสอบเข้ากิฟคณิตไม่ติด แต่ฉันสอบเข้ากิฟคอมได้ ฉันดีใจมากที่ฉันได้ที่เรียนแล้ว และยังเป็นห้อง ICT อีกด้วย ฉันคิดว่าฉันโชคดีที่ได้อยู่ห้องนี้ ห้องนี้สะดวกสบายกว่าห้องอื่นที่ต้องเดินเรียน มีสื่อเทคโนโลยีการสอนที่ทันสมัย และฉันยังโชคดีที่มีคุณครูเก่งๆมาสอนพวกเรา ให้เราได้ความรู้เพิ่มไปจากเดิมอีกด้วย  ฉันจะตังใจเรียนเพื่ออนาคตที่ดีของฉันต่อไปค่ะ ^^: DD



  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

ชีวิตวัยเด็ก


         เด็กเป็นวัยที่ซุกซนและอยากรู้อยากเห็น เมื่อเจอสิ่งแปลกใหม่จะทำให้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาการไปสู่อนาคต  ช่วงวัยเด็กทุกคนจึงมีประสบการณ์ เหตุการณ์ทั้งที่เป็นรื่องประทับใจ ภาคภูมิใจ โศกเศร้าเสียใจ หรือความทรงจำต่างๆ  ในช่วงวัยเด็กฉันมีความทรงจำ คือ เมื่อฉันอยู่ประมาณอนุบาล 2 ฉันเคยขี่รถจักรยานไปบ้านของยายที่อยู่แถวๆบ้านคนหนึ่ง เพื่อจะไปเล่นกับเพื่อนแถวนั้น ซึ่งฉันได้ขี่จักรยานข้ามคลองเล็กๆโดยที่คลองนี้มีไม้กระดานพาดเป็นทางข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง แต่ฉันขี่พลาดทำให้ตกลงไปในคลอง เป็นผลทำให้ฉันแขนเดาะ ต้องใส่ที่คล้องแขนประมาณ 10 วัน เหตุการณ์นี้เป็นอุบัติเหตุที่ไม่ร้ายแรงมาก แต่ฉันก็ไม่ได้ไปเล่นที่นั่นอีกเลย  อีกความทรงจำของฉัน คือ เมื่อสมัยที่ฉันเข้าเรียนอนุบาล แม่ของฉันต้องไปส่งฉันที่โรงเรียนทุกวัน พอไปถึงโรงเรียนฉันจะร้องไห้ทุกวัน จนคุณครูและแม่ต้องปลอบฉันให้เข้าไปโรงเรียนให้ได้ แต่เมื่อเรียนไป ได้เจอกับเพื่อน ฉันก็ไปโรงเรียนได้โดยไม่ร้องไห้อีก  วัยเด็กนี้จะเป็นพื้นฐานในการสร้างคนให้เป็นคนดีหรือคนชั่ว ขึ้นอยู่กับตัวของเราเองหรืออาจจะอยู่ที่สิ่งรอบข้างของเรา แค่เราเลือกทางเดินที่ถูกต้อง เราก็จะเป็นคนดีคนหนึ่งของสังคมแล้ว ˇωˇ:(

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS